باز آمدم چون عيد نو تا قفل و زندان بشكنم
وين چرخ مردم خوار را چنگال دندان بشكنم
هفت اختر بي آب را كاين ماكيان را مي خورند
هم آب بر آتش زنم هم بادهاشان بشكنم
گشتم مقيم بزم او چون لطف ديدم عزم او
گشتم حقير راه او تا ساق شيطان بشكنم
گر پاسبان گويد كه هي بر وي بريزم جام مي
دربان اكر دستم كشد من دست در بان بشكنم
چرخ ار نگردد گرد دل از بيخ و اصلش بر كنم
گردون اگر دوني كند گردون گردان بشكنم
خوان كرم گسترده اي مهمان خويشم برده اي
گوشم چرا مالي اگر من گوشه اي نان بشكنم
اي كه ميان جان ما تلقين شعرم مي كني
گر تن زنم خامش كنم ترسم كه فرمان بشكنم